Nazwa “endometrioza” pochodzi od łacińskiego słowa “endometrium”, oznaczającego błonę śluzową macicy.
Tkanka ta wyściela jamę macicy, narasta i złuszcza się co miesiąc. Endometriozę można zdefiniować jako obecność aktywnych ognisk błony śluzowej macicy, występujących poza ich pierwotną lokalizacją – jamą macicy, co w konsekwencji indukuje przewlekły stan zapalny.
Przy występowaniu choroby komórki endometrium posiadają zdolność implantacji w różnych częściach ciała, tworząc tzw. narośla, guzy lub wszczepy.
Zmiany endometrialne mogą powodować ból, niepłodność oraz inne dolegliwości. Umiejscawiają się najczęściej w obrębie struktur miednicy mniejszej obejmując: jajniki, jajowody, wiązadła podtrzymujące macicę, przestrzeń odbytniczo-pochwową, powierzchnię macicy, otrzewną miednicy, jelita oraz pęcherz moczowy. Zdiagnozowano również pacjentki z endometriozą zlokalizowaną w płucach, wątrobie, a nawet ośrodkowym układzie nerwowym.
Przyczyny i mechanizmy powstawania endometriozy wciąż nie zostały do końca poznane i to pomimo wieloletnich badań i znacznego postępu nauki. W powstawaniu ognisk endometriozy biorą udział czynniki genetyczne, środowiskowe, epigenetyczne, autoimmunologiczne i alergiczne.
